Auðmannadekur Samfylkingarinnar

Það er pínu kómískt að fylgjast með sumum viðbrögðunum við 20% skuldaniðurfærsluleiðinni sem Framsóknarflokkurinn setti fram sem eina af átján tillögum til aðgerða í efnahagsmálum. Tillaga sem Framsóknarflokkurinn á langt í frá nokkurn höfundarrétt að, né halda flokksmenn því fram, og framsóknarmenn eru síður en svo einir um að styðja.

Sérstaklega eru móðursýkisleg viðbrögð ágæts samfylkingarfólks athyglisverð, til dæmis Árna Páls í Silfri Egils síðasta sunnudag, og bloggpistlar Steinunnar Valdísar og Önnu Sigrúnar hér á eyjan.is. Viðbrögðin bera með sér að fæstir virðast hafa kynnt sér forsendur tillagnanna og því síður að viðkomandi bjóði upp á annan kost, fyrir utan jú tillögur um greiðsluaðlögun sem á eftir að setja landið endanlega á hausinn ef ekki verður komið með önnur úrræði samhliða eða strax í kjölfarið. Meira um það síðar.

Hið kómíska, jafnvel frekar tragí-kómíska, við viðbrögð Samfylkingarfólks við 20% niðurfærsluleiðinni er að sérstaklega virðist angra þau annars vegar sú staðreynd að því meira sem þú skuldar því meiri niðurfærslu (eða afslátt) færð þú í krónum talið, og hins vegar að „einhver“ muni jú þurfa að borga og sá kostnaður muni lenda á ríkissjóði og skattborgurum.

Ekki heyrðist þessi gagnrýni þegar fulltrúar þessa ágæta flokks sátu í ríkisstjórn síðastliðið haust þegar hrunið varð og ákveðið var að tryggja allar bankainnistæður án þaks, þrátt fyrir að engin lagaskylda væri til slíks. Engar áhyggjur komu fram þá að verið væri að taka skattfé hins almenna borgara – verkakonunnar, ruslakallsins og kennarans – til að greiða t.d. innistæður auðmanna upp á tugi eða jafnvel hundruðir milljóna.

Að sama skapi heyrðist ekki múkk frá þessu sama ágæta fólki þegar með fulltingi þeirra ágætu fulltrúa var farið út í að tryggja stærsta hluta innistæðna í peningamarkaðssjóðum, án þess að fyrir því væri nokkur lagaskylda og án nokkurs þaks. Þar var einföld prósenta látin ráða.

Í báðum tilvikum er kostnaðurinn vegna þessa að lenda á okkur almenningi, hvort sem okkur líkar betur eða verr. Margir milljarðar umfram það sem heimild var til í lögum.

Einu aðilarnir sem Samfylkingarfólk virðist vilja setja í sérflokk erum við skuldarar þessa lands – við eigum að taka á okkur höggið af kerfishruninu að fullu. Við fáum í mesta lagi smá plástur og magnyl í formi lenginga í lánum og frystinga, en á endanum eigum við að borga allt upp í topp. Meira að segja þegar nokkuð virðist ljóst að „manipulerað“ var bæði með verðbólguna og gengi krónunnar á síðustu árum.

Í orði er vinum mínum í Samfylkingunni tamt að segja frá umhyggju sinni fyrir almúga þessa lands – á borði virðist þeim hafa verið annast um þá sem auðinn eiga...