Hægan, hægan!

Jæja, nú loga bloggheimar. Vandlætið og vænissýkin vegna þess að þingflokkur Framsóknarflokksins samþykkti ekki möglunarlaust nýjan stjórnarsáttmála Samfylkingar og VG er þegar komin út fyrir öll velsæmismörk.

Enda höfuðglæpur að eyðileggja "photo-op" á Austurvelli í jafn-fallegu veðri og var í dag.

Förum aðeins yfir málið.

Sunnudaginn 19. janúar sl. lýkur stórglæsilegu flokksþingi Framsóknarflokksins með því að kjörin er ný forysta með Sigmund Davíð Gunnlaugsson í broddi fylkingar. Jafnframt er þar samþykkt Ályktun um stjórnmála og efnahagsástandið þar sem lögð er til drög að aðgerðaáætlun. Það eru tólf dagar síðan.

Þriðjudaginn 21. janúar er nýjum formanni Framsóknarflokksins veitt "fullt umboð til að bjóða forsvarsmönnum Samfylkingarinnar og Vinstrihreyfingarinnar græns framboðs að mynda minnihlutaríkisstjórn flokkanna tveggja sem varin yrði vantrausti af hálfu Framsóknarflokksins á meðan alþingiskosningar verða undirbúnar. " Í þessu sama tilboði er tekið fram að tilboðið sé háð eftirfarandi skilyrðum: "að kosningar fari fram eigi seinna en 25. apríl næstkomandi og að strax verði ráðist í aðgerðir til að koma til móts við skuldsett heimili í landinu og bæta rekstrarskilyrði íslensks atvinnulífs. Í því felist meðal annars að mörkuð verði stefna í gjaldmiðilsmálum þjóðarinnar. Jafnframt verði komið á stjórnlagaþingi sem semji nýja stjórnarskrá íslenska lýðveldisins." Það eru 10 dagar síðan.

Síðastliðinn mánudag slitnar upp úr stjórnarsamstarfi Sjálfstæðisflokks og Samfylkingar. Dagurinn fer í fundahöld leiðtoga stjórnmálaflokkanna með Forseta lýðveldisins. Framsóknarflokkurinn staðfestir fyrra tilboð um að verja minnihlutastjórn Samfylkingar og VG vantrausti með sömu skilyrðum. Það eru fimm dagar síðan.

Síðastliðinn þriðjudag fær formaður Samfylkingarinnar stjórnarmyndunarumboð. Það eru fjórir dagar síðan. Þann dag, daginn eftir, daginn þar á eftir og aftur í dag, ítrekar Framsóknarflokkurinn tilboð sitt með sömu skilyrðum. Samfylking og VG lýsa sig í reynd sammála skilyrðunum. 

Í dag klukkan 13:30 fær Framsóknarflokkurinn stjórnarsáttmála væntanlegrar ríkisstjórnar í hendurnar. Í honum koma fram markmið, en engar leiðir. Þó orð séu til alls fyrst þá verður að setja fram áætlun.

Það að lýsa yfir með almennur orðalagi að það eigi að hjálpa heimilunum og aðstoða fyrirtækin, en í engu setja fram með hvaða hætti það verður gert er engan veginn fullnægjandi.

"Þetta reddast" viðhorfið dugir ekki til. Það er fullreynt

Það verður að vera trúverðug aðgerðaáætlun, jafnvel þó nýrri ríkisstjórn sé ekki til setunnar boðið nema í rétt um þrjá mánuði.

Kannski menn hefðu átt að nota meiri tíma í að skipuleggja aðgerðaráætlun og minni í að skipuleggja "photo-op"!

Framsóknarmenn hafa ekki breytt eða bætt við skilyrði sín. Þau eru þau sömu í dag og þau voru þegar þau voru sett fram fyrir 10 dögum síðan.

Framsóknarflokkurinn hefur ekki óskað eftir neinu sérstöku í sinn hlut vegna fyrirhugaðs stuðnings við nýja ríkisstjórn. Engar sporslur, engir bitlingar, ekkert rugl.

Framsóknarflokkurinn hefur einungis beðið um að það verði alvöru plan - alvöru aðgerðaáætlun. Það má engan tíma missa. "Photo-oppið" getur hins vegar beðið, jafnvel alveg fram á mánudag!

Sómakennd

Þrír menn sitja saman í stjórn opinberrar stofnunnar. Í dag er þessi stofnun rúin trausti og sannarlega hefur stjórnun og stefna stofnunnarinnar síðastliðinn átta ár leikið stórt hlutverk í því efnahagshruni sem hér hefur orðið.

Meðal þjóðarinnar, á Alþingi og innan fræðasamfélagsins sem mest lætur sig varða þau mál sem stofnunin fjallar um virðist svo til algert sammæli um að stjórn þessi verði að víkja.

Það er yfirlýst markmið nýrrar ríkisstjórnar að skipta þessari stjórn út.

Á alþjóðavettvangi er kallað eftir því að þessari stjórn verði vikið frá.

En hún situr sem fastast.

Að eigin viti gerðu þeir ekkert rangt. Þeir vita betur. Allir aðrir hafa rangt fyrir sér.

Hafa þeir enga sómakennd?

----------------------------------

(Mynd fengin af Wikipedia)

Hagur Sjálfstæðisflokksins...

...er að falla úr ríkisstjórn. Annars munu væntanlegar kosningar snúast um fortíðina og það að koma Sjálfstæðisflokknum frá völdum.

Ef Sjálfstæðisflokkurinn er ekki lengur í ríkisstjórn, breytist öll dínamík kosningabaráttunnar og kosninganna sjálfra.

Flokkurinn fær þá tækifæri til að endurnýja sig í skjóli vinstristjórnar og getur frekar stillt sér upp sem valkosti hvað varðar framtíðarstefnu þjóðarinnar. 

Kosningarnar munu þá geta snúist um mismunandi sýn flokkanna allra og annarra framboða á framtíð Íslands og hvert skal stefna.

Að þessu leyti gætu hagsmunir flokksins og hagsmunir þjóðarinnar farið saman. Hagsmunir allra framboða. 

Fortíðina þarf að gera upp, en það er framtíðin sem skiptir öllu máli.

Viðsnúningur staðfestur

Niðurstaða skoðanakönnunar Fréttablaðsins sem birt er í morgun staðfestir niðurstöðu könnunar MMR frá því fyrr í vikunni. Verulegur viðsnúningur er orðinn í fylgi Framsóknarflokksins. Dauðagöngunni er vonandi lokið.

Niðurstaða flokksþingsins um síðustu helgi, þar sem gjörbreyting varð á forystu flokksins, auk þess sem hann gekkst við mistökum fortíðar og lagði grunn að stefnumörkun og uppbyggingu til framtíðar, á hér stóran þátt.

Fyrst og fremst má hins vegar þakka þennan viðsnúning nýjum formanni, Sigmundi Davíð Gunnlaugssyni.

Skárri skoðanakannanir eru þakkarverðar. Þær gefa mönnum aukinn kjark og eru gott veganesti inn í þá kosningabaráttu sem framundan er. En hafa ber í huga að það er enn langur vegur að því að ná fram varanlegri endurreisn flokksins.

Ekki eru nema tæp sex ár síðan flokkurinn fékk rúm 17% í kosningum sem þá var talin varnarsigur, en langt frá því ásættanleg niðurstaða.

Nýr formaður, ásamt flokksmönnum öllum þurfa að halda vel á spilunum til þess að byggja á þessari uppsveiflu, festa hana í sessi eins varanlega og hægt er í fljótandi stjórnmálaástandi samtímans, og helst, nema hvað, sækja enn meira fylgi.

Stjórnmálaástandið hér er viðkvæmt, jafnvel eldfimt. Sveiflur næstu vikna í aðdraganda kosninga eiga eflaust eftir að verða verulegar í fylgi allra flokka. Ný framboð eiga án efa eftir að koma fram.

Og heilsufar leiðtoga núverandi stjórnarflokka mun hafa sín áhrif. Megi þau njóta Guðs blessunar og allra góðra óska í sinni baráttu. Þeirra vegna, fjölskyldna þeirra og þjóðarinnar óska ég þeim alls hins besta og skjóts og öruggs bata. 

Stjórnarkreppa

Það hryggir mig að sjá og heyra að hér stefnir allt í fjögurra mánaða stjórnarkreppu.

 Líklega munu sjálfstæðismenn láta undan og fallast á kosningar í vor. Hagsmunir stjórnarflokkanna hvað varðar bæði forystu og innra starf kalla hins vegar á það að fresta þeim eins lengi og hægt er.

 Svona eins og spilafíklarnir sem vilja taka næsta slag af því það hlýtur að koma að því að þeir fái þann stóra.

 Þjóðin getur beðið.

 Ef einhver alvara er á bakvið það að vilja afstýra stjórnarkreppu og fallist er á að hér þurfi að kjósa “sem fyrst” þá á auðvitað að kjósa “sem fyrst”.

 24. grein stjórnarskrárinnar segir eftirfarandi:

 24. gr. Forseti lýðveldisins getur rofið Alþingi, og skal þá stofnað til nýrra kosninga, áður en 45 dagar eru liðnir frá því er gert var kunnugt um þingrofið, enda komi Alþingi saman eigi síðar en tíu vikum eftir, að það var rofið. Alþingismenn skulu halda umboði sínu til kjördags.

 “Áður en 45 dagar eru liðnir” segir þarna. Ef stjórnarkreppa er vond en kosningar óumflýjanlegar er ábyrgðarlaust annað en að boða til þeirra sem fyrst og þá innan 45 daga. Þess vegna eftir mánuð!

 Var einhver búin að plana eitthvað sérstakt laugardaginn 22. febrúar?

 En nei, það stefnir í að félag ákvarðanafælinna muni hikandi og hálf-grátandi fallast á vorkosningar og dagsetning þeirra verði í lok maí.

 Eins og góð kona sagði á Alþingi um daginn:

 “Helvítis lydduskapur er þetta!”

Samtök Atvinnulífsins

Nú í morgunsárið munu Samtök atvinnulífsins kynna tillögu að aðgerðaáætlun undir yfirskriftinni "Hagsýn, framsýn og áræðin atvinnustefna."

Með þessu taka samtökin undir ályktun Framsóknarflokksins um stjórnmála- og efnahagsástandið frá því á flokksþingi. Verulegan samhljóm má og finna með því sem kemur fram í skýrslu samtakanna og sumt hreinlega eins og það sé tekið beint upp úr fyrrum, og væntanlega framtíðar, kosningastefnuskrá Framsóknarflokksins.

20.000 ný störf!

Í tillögum samtakanna er jafnframt kallað eftir því að í samstarfi við lífeyrissjóðina verði settur á laggirnar Framkvæmdasjóður Íslands með fé til ráðstöfunar upp a allt að 75 milljarða. Í þessu er aftur samhljómur með ályktun framsóknarmanna, þó þar hafi metnaðurinn verið öllu meiri, eða upp á 100 milljarða.

Hér er niðurlag skýrslu samtakanna:

Í s l a n d á r i ð 2 0 1 5

Þær tillögur sem hér eru settar fram af Samtökum atvinnulífsins um hagsýna,

framsýna og áræðna atvinnustefnu geta snúið vörn í sókn verði þeim hrint í

framkvæmd. Sé rétt á málum haldið, er framtíð íslensks efnahagslífs öfundsverð.

Árið 2015 gæti einkennst af eftirtöldum þáttum:

• Sköpuð hafa verið 20 þúsund störf frá hruni fjármálakerfisins árið 2008

• Íslendingar búa við aukinn stöðugleika með nýrri mynt.

• Verðbólga er svipuð og í samkeppnislöndum, launabreytingar hóflegar og kaupmáttur eykst.

• Meiri fjölbreytni er í íslensku atvinnulífi en nokkru sinni. Öflug íslensk alþjóðafyrirtæki hafa eflt starfsemi sína, útflutningsfyrirtæki eflst með

auknum stöðugleika í gengi og umhverfi nýsköpunar hefur styrkst.

• Íslenskt atvinnulíf býr við trausta stjórnarhætti og einfalt en traust regluumhverfi.

• Atvinnuleysi er svipað og var 2004 og minna en í flestum ríkjum Evrópu.

• Eftir að kröfuhafar íslensku bankanna komu að rekstri þeirra hefur það eflst og íslenskt atvinnulíf býr við vaxandi traust á erlendum fjármálamörkuðum.

• Bankakerfið er að meginstofni til í eigu innlendra og erlendra fjárfesta.

• Skuldir ríkisins hafa lækkað verulega og eru svipaðar og að meðaltali í evruríkjunum.

• Hlutabréfamarkaðurinn hefur eflst og er markaðsverðmæti hlutabréfa orðið jafnhátt og landsframleiðsla

• Íslenskir lífeyrissjóðir eru áfram í fremstu röð.

• Meiri fjölbreytni er í stjórnum og stjórnun fyrirtækja sem eflt hefur íslensk fyrirtæki.

• Opinber rekstur hefur verið einfaldaður sem skilar sér í betri nýtingu skattfjár

• Áætlanir í ríkisbúskapnum eru gerðar til þriggja ára í senn sem skapar aukinn stöðugleika.

• Ísland er land tækifæranna þar sem græðgi og óhóf hafa vikið fyrir metnaði og fagmennsku.

Er eftir nokkru að bíða? 

Eitraður leiðari

Í öllum hasarnum í dag hefur leiðari Þorsteins Pálssonar í Fréttablaðinu í morgun (gær)án efa farið framhjá flestum.

Hann er skyldulesning.

Sama hvað gerist næstu daga í innanlandsstjórnmálunum er óumflýanlegt að landsfundur Sjálfstæðisflokksins mun fara fram um aðra helgi.

Þar er barist á banaspjótum um sál flokksins og sú sál tengist merkilegt nokk utanríkispólitík að miklu leyti. 

Leiðari Þorsteins byrjar sem huggulegt snakk um nýjan forseta Bandaríkjanna, þær vonir sem hann vekur og þann vanda sem hann þarf að takast á við.

Síðan kemur hins vegar þetta:

"Kjör nýs forseta gefur Íslandi tækifæri til þess að freista þess að koma samskiptunum við Bandaríkin í samt lag. Einhvern veginn hefur kjölfestan farið úr íslenskri utanríkispólitík á síðustu árum eins og ýmsu öðru. Samskiptin við Bandaríkin eru hluti af þeim vanda. Staða okkar í Evrópu er annar hluti.

Brotthvarf varnarliðsins héðan bar að með sérstökum hætti sem á vissan hátt þótti dæmigert fyrir Bush-stjórnina. Fyrir hinu getum við ekki lokað augunum að sú niðurlæging fyrir Ísland sem fólst í háttseminni við þá ákvörðun skrifast að talsverðu leyti á okkar eigin reikning.

Viðræðurnar við stjórnvöld í Bandaríkjunum um framtíð varnarsamstarfsins byggðust á kolröngu stöðumati af Íslands hálfu og svipuðu oflæti og leiddi af sér ris og fall bankakerfisins. Afleiðingin varð brestur í samskiptum við bandalagsþjóð til margra ára. Segja má að það hafi verið fyrstu alvarlegu utanríkispólitísku mistök lýðveldistímans.

Sú hugmyndafræði að Ísland geti án skuldbindinga spilað á stórveldi heimsins sitt á hvað til að tryggja hagsmuni sína frá einum tíma til annars er jafn fúin og hlutleysisstefnan á sinni tíð. Nánari Evrópusamvinna er því rökrétt framhald á aðild Íslands að Atlantshafsbandalaginu. Það breytir hins vegar ekki mikilvægi þess að treysta á ný samskiptin við Bandaríkin. Þeir fersku vindar sem fylgja stjórnarskiptunum þar í gær opna möguleika fyrir Ísland til að takast á við það viðfangsefni í ljósi nýrra aðstæðna, á nýjum forsendum og af fullu raunsæi.

Það var löngum mikilvægur kjarni í utanríkispólitíkinni að fylgja þeim Evrópuþjóðum að málum sem stóðu vörð um tengslin yfir Atlantshafið. Nýjar aðstæður hafa ekki breytt þeirri þörf í tvíhliða samstarfi og í samvinnu með öðrum Evrópuþjóðum." 

Feitletrun er mín. Hér er spjótum beint á margt og marga í fáeinum vel völdum orðum. Augljósast er að hér er spjótum m.a. beint að utanríkispólitískum greinum Styrmis Gunnarssonar, fyrrum ritstjóra Morgunblaðsins, á heimasíðu Evrópunefndar Sjálfstæðisflokksins. En spjótin beinast að sama skapi einnig að fleiru og fleirum. 

Verulega athyglisvert.

Ályktun

Ég má til með að vekja athygli á Ályktun um stjórnmála- og efnahagsástandið sem afgreidd var undir lok flokksþings Framsóknarflokksins síðastliðin sunnudag. 

Upphaflega var þetta hefðbundinn stjórnmálaályktun, en tók hins vegar nokkrum breytingum í meðförum þingsins. Hún hefst á þessum orðum:

"Íslenska þjóðin stendur frammi fyrir miklum erfiðleikum í efnahagsmálum.  Fall krónunnar, hrun bankanna og gríðarleg skuldsetning vegur að undirstöðum þjóðarbúsins. Staða atvinnulífsins og þorra heimila í landinu er ógnvænleg.

Stjórnmálin hafa brugðist. Traust er af skornum skammti.

Við þessar aðstæður er brýnt að brugðist verði við með ábyrgum, en jafnframt afgerandi hætti. Þörf er á metnaðarfullri aðgerðaáætlun þar sem tekið er á bráðavanda heimilanna og atvinnulífsins, jafnframt því sem slík aðgerðaáætlun verður að varða leið til lengri tíma."

Í ályktuninni er jafnframt lagt til slíkrar aðgerðaráætlunnar, en hvatt er til þess að hún verði unnin nú á næstu dögum og vikum í samráði við aðila vinnumarkaðar og lífeyrissjóðina. M.a. er lagt til að settur verði á laggirnar sérstakur tímabundinn Endurreisnarsjóður, sem m.a. byggir á hugmynd Halls Magnússonar frá því fyrir flokksþing.

Ályktunin ber skýrt með sér að Framsóknarflokkurinn er flokkur aðgerða.

Buiter og Mea Culpa Framsóknarflokksins

Í frétt mbl.is af fundinum með  Willem H. Buiter, prófessor í evrópskri stjórnmálahagfræði við London School of Economics, í Háskóla Íslands í dag, er haft eftir honum "...að einkavæðing íslensku bankanna hafi misfarist á þann hátt að engin virk löggjöf hafi verið til staðar til að hefta vöxt þeirra.  Að öðrum kosti hefðu þeir aldrei vaxið í 900% af landsframleiðslu."

Þetta fellur vel að Mea Culpa Framsóknarflokksins sem fram kemur í "Ályktun um stjórnmála- og efnahagsástandið"  og samþykkt var undir lok flokksþings:

"Á undanförnum árum virtist hér ríkja mikið umbreytinga- og framfaraskeið þar sem kraftar óbeislaðs athafnafrelsis nutu sín til hins ýtrasta. Á þeim tíma brást Framsóknarflokkurinn í því hlutverki að tryggja að laga- og reglugerðaumhverfi, ásamt uppbyggingu nauðsynlegs aðhalds og eftirlits, m.a. með sterkum og faglegum eftirlitsstofnunum, samræmdist vexti viðskiptalífsins. Frelsi fylgir ábyrgð, en ábyrgðinni var ábótavant. Úr því verður að bæta."

XB í ESB

Það var stór dagur í gær fyrir okkur sem barist hafa fyrir því árum og áratugum saman að Framsóknarflokkurinn opnaði á aðild að ESB.

Fyrsta skrefið í því er að sjálfsögðu að fallast á aðildarviðræður.

Ályktun flokksþings sem samþykkt var í gær fékk afgerandi stuðning yfir 80% greiddra atkvæða.

Ályktunin er auk þess skýrt og afdráttarlaust veganesti fyrir þingmenn flokksins og væntanlega fulltrúa hans í komandi aðildarviðræðum.

Skilyrði þau sem sett eru fram í ályktuninni endurspegla að sjálfsögðu ítrustu kröfur og munu þjóna sem mælistika á aðildarsamning þegar, og ef, hann mun liggja fyrir.

Það hefði verið kjánalegt ef flokkurinn hefði sest niður og samið við sjálfan sig um það hvaða kröfur og skilyrði ESB væri tilbúið til að fallast á og hverjar ekki.

Yfir til ykkar, sjálfstæðismenn.

Í ESB eða úr EES?

Eftir 15 ár í EES-samstarfinu, sem hefur reynst íslendingum mjög farsælt, er svo komið að samningurinn er verulega laskaður.

Fjórfrelsinu er í dag í raun stýrt úr Seðlabanka Íslands.

Vegna efnahagsástands, hruns gjaldmiðilsins og bankanna er viðbúið að það verði varanlegt ástand um langa hríð. Gjaldmiðilshöft þau sem sett voru í desember sl. sem augljóslega setja frjálsa flutninga fjármagns í algert uppnám, og hafa með beinum og óbeinum hætti áhrif á frjálsa flutninga t.a.m. vöru og þjónustu, grunnstoða fjórfrelsis EES samningsins.

Tvær leiðir eru út úr þessu ástandi og það eru hinir raunverulegu valkostir sem íslenska þjóðin stendur frammi fyrir. Annars vegar uppsögn á EES-samningnum eða að taka skrefið til fulls og sækja um aðild að ESB.

Ástæða þess að mikilvægt er að fá úr því skorið sem allra fyrst hvort Ísland hyggst sækja um aðild að ESB er einföld. Þó aðildarumsókn, og í framhaldi aðild, sé ekki “töfralausn” hvað varðar núverandi ástand, varðar hún leið til framtíðar sem auðveldar framhaldið.

Með aðildarumsókn að ESB verður strax til vegvísir um hvert Ísland stefnir.

Aðildarumsókn, og væntanlega aðild, setur skýran ramma um uppbyggingu nýs Íslands sem er skýr og skiljanlegur í alþjóðlegu samhengi sem uppbygging án aðildar og aðildarumsóknar getur ekki gert. Vegvísir aðildarumsóknar verður þannig ekki síst til þess að mynda traust á alþjóða vettvangi og auðvelda alla uppbyggingu til framtíðar.

Fullyrðingin um að spurningin um ESB-aðild sé ekki brýnt verkefni og aðrir hlutir eigi að hafa forgang er einfaldlega röng. Hins vegar er engin ástæða til þess að bíða með aðgerðir á meðan að komist er að niðurstöðu hvað varðar ESB.

Allar aðgerðir, í bráð og lengd, og væntanlegur árangur þeirra, munu verða fyrir beinum og óbeinum áhrifum þeirrar ákvörðunar.

Án aðildarumsóknar verður núverandi ástand viðvarandi mun lengur. Uppbygging mun taka lengri tíma og haftaástand mun verða viðvarandi til lengri framtíðar. Það í sjálfu sér hefur þau áhrif að EES-samstarfinu kynni að vera ógnað. Án virks fjórfrelsis er EES-samningurinn ekki svipur hjá sjón

Valkosturinn er þannig augljós og óumflýjanlegur:

Í ESB eða úr EES.

Ný framtíð – ný Framsókn

Eftir umrót síðustu mánaða sem hófst með hruni íslensku krónunnar og náði hámarki með hruni bankakerfisins er ljóst að íslensk stjórnmál standa á krossgötum. Framsóknarflokkurinn er enn sem komið er eini stjórnmálaflokkurinn sem fyrirsjáanlegt er að mun bregðast við kröfum um breytingar á ásýnd og framvarðarsveit. Flokksþing Framsóknarflokksins sem haldið verður nú um helgina mun velja bæði nýjan formann og varaformann, auk þess sem flokkurinn mun marka framtíðarstefnu um hvort sótt skuli um aðild Íslands að Evrópusambandinu

Framsóknarflokkurinn hefur átt undir högg að sækja undanfarin ár. Útkoma flokksins í síðustu kosningum, bæði til Alþingis og sveitastjórna, getur tæpast talist ásættanleg fyrir stjórnmálaflokk sem kennir sig við frjálslynda umbótastefnu og sem lengst af á yfir 90 ára sögu sinni hefur verið annar stærsti flokkur landsins.

Þessi staða flokksins á sér margar skýringar en því er ekki að leyna að innanflokksátök og meint spillingarmál hafa eflaust reynst flokknum hvað dýrkeyptust, auk þess sem hófsemis- og skynsemisrödd miðjusækins flokks málamyndanna og samvinnu er stundum auðdrekkjanleg í orðskrúði málfundastjórnmála þar sem slagorðin geta haft betur en raunveruleg stefna.

Um meinta spillingu flokksins og flokksmanna gef ég lítið fyrir. Hins vegar er það oft þannig að það sem virðist verður veruleiki og Framsóknarflokkurinn og talsmenn hans hafa ekki staðið sig nógu vel í að sverja af sér meinta spillingu. Það hryggir mig t.d. óneitanlega að enn hefur enginn af forsvarsmönnum Framsóknarflokksins stigið fram, þ.m.t. enginn frambjóðenda í forystusæti flokksins á flokksþinginu nú um helgina, og með óyggjandi hætti lýst vanþóknun sinni á þeim viðskiptaháttum sem tengjast Gift og eignarhaldsfélagi Samvinnutrygginga. Þar varð til við stofnun Vátryggingafélags Íslands stór fjárhæð sem sannanlega var eign þáverandi tryggingataka Samvinnutrygginga. Með útúrsnúningum og lagaklækjum tókst sjálfvöldum forsvarsmönnum eignarhaldsfélagsins að “fresta” útborgun þessa fjár til réttmætra eigenda og nýttu þá til að byggja sín eigin viðskiptaveldi.

Sú réttlæting var notuð að a.m.k. framan af græddu menn á öllu umstanginu og eign tryggingatakanna hefði bara farið vaxandi. Siðferðilega er það hins vegar algert aukaatriði. Menn voru þarna að nýta fé annarra til eigin auðgunar, og skipti engu þó gefið væri í skyn að raunverulegir eigendur fjárins myndu líka fá að njóta ávaxtanna – einhvern tímann seinna. Fór það nú svo að á endanum tapaðist allt.

Í Gift fór Framsóknarflokkurinn ekki með neitt ákvarðanavald. Óumdeilanlega komu að því félagi þekktir Framsóknarmenn, núverandi og fyrrum, og óneitanlega er slíkt sýsl ekki til neins annars en að gefa flokknum og það sem hann raunverulega stendur fyrir, slæmt orð. Sannanlega hefur Framsóknarflokkurinn ekki notið “góðs” af viðskiptaháttum þessara aðila.

Núverandi og fyrrverandi forysta flokksins er hins vegar óneitanlega því marki brennd að hafa með aðgerðum og aðgerðaleysi sínu orðið samdauna siðrofi af þessu tagi, jafnvel þó þeir hafi ekki átt beinan hlut að máli. Umrótið sem hefur gengið yfir okkur öll á undanförnum mánuðum gerir það að verkum að í Framsóknarflokknum gefst nú einstakt tækifæri til þess að móta sér nýja framtíð með nýrri framsókn og endurreisa þannig trúverðugleika flokksins.

En til þess að það gerist verða nýir forystumenn að þora að segja eitthvað...

Icesave goðsögnin

Hún er þrálíf goðsögnin um það að Ísland þurfi ekki að greiða neitt vegna Icesave-reikninga Landsbankans. Nú er m.a. dregin upp setningarbotn eftir kommu úr 9 ára gamalli franskri skýrslu sem “sönnun“ þess að Ísland þurfi ekki að borga.

Þetta er falleg goðsögn fyrir hnípna þjóð í vanda sem ekki sér fram úr skuldafeni því sem fyrst alþjóðleg fjármálakrísa, síðan hrun gjaldmiðils og loks fall bankakerfis hefur steypt henni í. 

Vandinn við goðsögnina um að ekki þurfi að borga vegna Icesave er að hún horfir fram hjá tveimur meginatriðum, í fyrsta lagi að stofnað var til Icesave-reikninga Landsbankans í  Bretlandi að íslenskum lögum og er þannig samkvæmt sömu lögum enginn munur á innistæðureikningum í útibúi Landsbankans í London eða útibúi sama banka á Laugavegi 77. Gildir í þeim efnum einu þó uppruni laganna séu gerðir eða regluvirki ESB og innleiðing þeirra í íslenskan rétt sé vegna EES-samningsins. Með innleiðingu lagaheimilda í íslenskan rétt sem heimiluðu stofnun íslenskra bankaútibúa erlendis varð ábyrgðin okkar, eða íslenska ríkisins, þ.m.t. fjármálaeftirlits og seðlabanka að sjá til þess að tryggingar væru nægar.

Ef út í það er farið er það jafn mikil rökleysa að fullyrða að hægt væri að neita að standa undir ábyrgðum vegna innistæðureikninga í útibúum Landsbankans í Vestmannaeyjum þar sem einungis ætti að tryggja innistæður á meginlandi Íslands!

Vegna lagalegrar stöðu Icesave að íslenskum lögum hefði eina leiðin til að komast undan ábyrgðum vegna þeirra og að beita þeim rökum að innistæðutryggingar ættu ekki við í tilfelli kerfishruns verið sú að þau rök hefði gilt um alla innistæðureikninga bankanna.

Að skilja Icesave-reikninga frá öðrum innlánsreikningum Landsbankans með þeim hætti sem nú er fullyrt að hægt hafi verið brýtur nefnilega gegn meginreglu íslensks réttarfars, þ.e. jafnræðisreglunnar, eins og hún er sett fram í 65. grein stjórnarskrárinnar:

“Allir skulu vera jafnir fyrir lögum og njóta mannréttinda án tillits til kynferðis, trúarbragða, skoðana, þjóðernisuppruna, kynþáttar, litarháttar, efnahags, ætternis og stöðu að öðru leyti.

Konur og karlar skulu njóta jafns réttar í hvívetna.”

Eftir að íslensk stjórnvöld tóku ákvörðun um að tryggja allar innistæður varð ekki komist hjá því að eiga við skuldbindingar vegna Icesave, annað hvort með samningum við stjórnvöld þeirra ríkja þar sem útibúin voru rekin, eða með málaferlum innistæðueiganda fyrir íslenskum dómstólum.

Slík málaferli hefðu að öllum líkindum aldrei farið á nema einn veg: að jafnræðisreglan yrði látin gilda og greiða þyrfti innistæðueigendum erlendra útibúa með sama hætti og innistæðueigendum innlendra útibúa.

Til þess gæti jafnvel komið þrátt fyrir samkomulag milli íslenskra stjórnvalda og stjórnvalda þeirra ríkja þar sem útibú íslenskra banka voru starfrækt, þ.e. í þeim tilvikum þar sem innistæður viðkomandi reikningseiganda voru hærri en sem nemur samanlagðri innistæðutryggingu að hálfu Íslands og þess ríkis sem útibú íslenska bankans var starfrækt.

Samningar vegna Icesave gera það að verkum Ísland þarf þó líklega ekki að standa undir meiri ábyrgðum en vegna lágmarkstryggingar upp á allt að rétt rúmar 20 þúsund evrur fyrir hvern innistæðureikning. Samtala þeirra eru engu að síður óhugnanlega stórar upphæðir.

Ef íslenska ríkið hefði viljað komast hjá því að greiða ábyrgðir vegna innistæðureikninga hjá erlendum útibúum íslenskra banka og beita rökum, sem m.a. koma fram í fyrrnefndri franskri skýrslu og haldið hefur verið fram af sumum íslenskum lögfræðingum, að þær ábyrgðir ættu ekki við í tilfelli kerfishruns hefði jafnt þurft yfir alla að ganga. Sú röksemd er þannig ekki beinlínis röng, en á ekki lengur við eftir að Íslensk stjórnvöld lýstu því yfir að allar innistæður hér á landi yrðu tryggðar. Í ljósi íslenskra laga og jafnræðisreglunnar átti sú yfirlýsing jafnt við útibú Landsbankans á Laugavegi 77, í Vestmannaeyjum og í London.

Úr þessu er þannig samningaleiðin eina leiðin til þess að lágmarka bótaskyldu íslenska ríkisins.

Framboðskynning í kvöld á Akranesi

Samhliða bæjarmálafundi Framsóknarfélags Akraness í framsóknarhúsinu við Sunnubraut í kvöld mun fara fram frambjóðendakynning.

Frambjóðendum til forystusæta flokksins sem kosið verður í á flokksþinginu um næstu helgi hefur verið boðið í heimsókn og hafa eftirtaldir frambjóðendur nú þegar staðfest komu sína:

Frambjóðendur til formanns:

Höskuldur Þórhallsson, alþingismaður

Páll Magnússon, bæjarritari í Kópavogi

Sigmundur Davíð Gunnlaugsson, skipulagshagfræðingur

Frambjóðendur til varaformanns:

Birkir Jón Jónsson, alþingismaður

Siv Friðleifsdóttir, alþingismaður

Frambjóðendur til ritara:

Eygló Harðardóttir, alþingismaður

Sæunn Stefánsdóttir, sérfræðingur

Fundurinn hefst klukkan 20:00 í kvöld, mánudagskvöldið 12. janúar 2009 og er öllum opinn.

Tvær ályktanir

Á aðalfundi Framsóknarfélags Akraness í kvöld, þann 8. janúar 2009, voru eftirfarandi ályktanir samþykktar samhljóða:

Mikil afturför með nýju leiðakerfi
Aðalfundur Framsóknarfélags Akraness, haldin 8. janúar 2009, skorar á bæjaryfirvöld á Akranesi að standa vörð um þá almannaþjónustu sem felst í reglulegum strætisvagnaferðum á milli Reykjavíkur og Akraness. Það eru hagsmunir bæjarbúa að sú strætómenning sem myndast hefur glatist ekki til frambúðar, en veruleg hætta er á því í kjölfar upptöku nýs skipulags strætisvagnaferða nú um áramótin. Tafir, óhagræði og óáreiðanleiki hefur einkennt strætisvagnaþjónustu á nýju ári með verulega neikvæðum áhrifum á þá sem nýtt hafa sér þjónustuna til þessa. Mikil gjaldskrárhækkun er jafnframt óásættanleg og vinnur gegn því heildarhagræði sem hlýst af öflugum almenningssamgöngum.

--------------------------------

Nýtt stjórnskipulag dregur úr lýðræði hjá Akraneskaupstað
Aðalfundur Framsóknarfélags Akraness, haldin 8. janúar 2009, átelur framkvæmd stjórnskipulagsbreytinga hjá Akraneskaupstað. Uppsögn allra fulltrúa úr nefndum og ráðum bæjarins dregur úr lýðræði og er beinlínis ólögleg í ljósi þess að sumar nefndir skulu starfræktar á grundvelli laga. Félagið hvetur bæjarstjórn Akraness til þess að afturkalla með formlegum hætti bréf bæjarstjóra frá 23. desember síðastliðnum og áminna hann skriflega vegna þessa. Að öðrum kosti er minnihluti bæjarstjórnar hvattur til að leggja fram stjórnsýslukæru vegna málsins til samgönguráðuneytisins.

Samkeppni á blaðamarkaði

Samkeppnin á blaðamarkaði milli Morgunblaðsins annars vegar og Fréttablaðsins hins vegar tók á sig alveg nýja mynd í gær.

Í sunnudagsblaði Morgunblaðsins er í tveimur aðskildum greinum, skrifuðum af sama blaðamanninum, sett út á tvo ritstjóra Fréttablaðsins persónulega. Annars vegar er grein um meinta langrækni Þorsteins Pálssonar, aðal-ritstjóra Fréttablaðsins, sem meira að segja er kynnt sérstaklega á forsíðu moggans, og hins vegar er dylgju-pistill um fjármál Björns Inga Hrafnssonar, viðskiptaritstjóra Markaðar Fréttablaðsins.

Meinta langrækni Þorsteins Pálssonar finnur blaðamaðurinn út með því að rifja upp annars vegar sögu af því þegar fyrir rúmum 18 árum síðan viðtal hennar við téðan Þorstein, sem þá var formaður Sjálfstæðisflokksins, var sett í ruslið af þáverandi ritstjórum blaðsins, og hins vegar með því að rifja upp leiðara sama Þorsteins úr Fréttablaðinu frá því viku fyrir hrun (ekki eftir eins og blaðamaður heldur fram), eða 23. september sl. undir yfirskriftinni "Jónasi svarað." Tengingin er í sjálfu sér súrrealísk og blaðamaður hefur ekki fyrir því að rifja upp að tilefni leiðarans voru viðbrögð formann bankastjórnar Seðlabankans frá því tveimur dögum fyrr í viðtali á Stöð 2 við greinum m.a. Jónasar Haralz og Einars Benediktssonar, en leiðarinn segir svo frá:

Svar bankastjórnarinnar sem nú liggur fyrir í nefndu sjónvarpsviðtali var einkar skýrt og afdráttarlaust. Bankastjórarnir, einn fyrir alla og allir fyrir einn, líta einfaldlega svo á að slíkur málflutningur sé „lýðskrum" og á honum hafi menn á þeim bæ bæði „skömm" og „fyrirlitningu". Sannarlega er ekki unnt að kvarta yfir því að svör hafi ekki fengist við hógværri beiðni.

Ekki er að finna nein þau föstu skot í þessum leiðara sem blaðamaður Morgunblaðsins vísar til í grein sinni þegar hún segir "...þar skaut Þorsteinn slíkum skotum að Davíð Oddssyni að annað eins hefur ekki sést á prenti frá Þorsteini. Leiðarinn var svo beittur og háðskur að ég gat ekki að mér gert að hugsa, skyldi Þorsteinn vera miklu langræknari og hefnigjarnari en Davíð?!"

En aðalritstjóri Fréttablaðsins er s.s. kannski bæði langrækinn og hefnigjarn, jafnvel langræknari og hefnigjarnari en formaður bankaráðs Seðlabankans! Þetta hlýtur að teljast stórfrétt, sérstaklega þegar þessu er vafið saman við "viðtalið sem aldrei birtist". Sjálfsgagnrýni blaðamannsins nær að sjálfsögðu ekki til þess að kannski var viðtalinu á endanum hennt vegna blaðamennskulegra ágalla. Kannski skorti þar upp á sanngirni og óhlutdrægni í fréttamennsku og blaðamaður með einum eða öðrum hætti of nátengdur viðfangsefninu með einhverjum hætti. Hver veit?

Á öðrum stað í blaðinu undir yfirskriftinni "Sloppnir fyrir horn" dylgjar sami blaðamaður um fjármál Björns Inga Hrafnssonar. Þar segir blaðamaður m.a.:

Það er á fárra vitorði, að Björn Ingi Hrafnsson á í félagi við konu sína einkahlutafélagið Caramba – hugmyndir og orð ehf. Tilgangur félagsins samkvæmt samþykktum er ráðgjöf á sviði almannatengsla, útgáfu- og kynningarstarf, alhliða textavinna og útgáfuþjónusta, rekstur fasteigna og útleiga, eignarhald félaga og gerð viðskiptaáætlana. Enginn smátilgangur!

Samkvæmt þeim upplýsingum sem aflað hefur verið innan úr Kaupþingi (gamla) var félagið stofnað í mars 2001 og hefur að mestu leyti verið í rekstri og vörslu ákveðinna verðbréfamiðlara Kaupþings frá stofnun, sem samviskusamlega unnu að því að gera Björn Inga Hrafnsson ríkan.

Einhvern veginn býður mér í grun að Björn Ingi muni þurfa að standa skil á þeirri veltu sem var í þessu félagi hans. Jafnframt mun hann ugglaust þurfa að svara spurningum um það hvernig félagið var fjármagnað í upphafi, þ.e. hvaðan lán til brasks miðlara Kaupþings voru fengin, hvaða veð voru sett fyrir lántökunum, hversu mikið félagið hagnaðist og hver var staða Caramba við bankahrun. Það verður fróðlegt að sjá hvað kemur upp úr kjötkötlum Kaupþings þegar bankarannsókn verður komin á einhvern skrið, ekki satt?!

Þetta er náttúrulega ekkert annað en hin kostulegasta framsetning. Í fyrsta lagi má ætla að upplýsingar um stofnun þessa meinta félags Björn Inga séu auðfáanlegar úr fyrirtækjaskrá, þ.e. stofndagsetningu og yfirlýstan tilgang. Blaðamaður hins vegar tekur sérstaklega fram að upplýsingarnar séu fengnar innan úr gamla Kaupþingi.

Í öðru lagi (og hér verð ég að viðurkenna að ég enga hugmynd um þetta félag eða fjármál Björns Inga og vissulega getur vel verið að hann þurfi á einhverjum tímapunkti að gera grein fyrir einhverju) gefur blaðamaður hér hins vegar ýmislegt í skyn sem hún rökstyður ekki með neinum hætti. Samt lætur hún liggja að því að hún viti meira en hún segi. Bíðiði bara!

Þetta er kannski ný birtingarmynd samkeppninnar á blaðamarkaði. Leki á trúnaðargögnum úr viðskiptabönkum um ákveðna aðila til að koma á þá höggi með einum eða öðrum hætti. Macchiavelli lifir og tilgangurinn helgar meðalið.

Nú má hins vegar velta fyrir sér hvort einhver blaðamaður Fréttablaðsins muni svara fyrir hönd sinna ritstjóra með safaríkum sögum af ritstjóra Morgunblaðsins frá því t.d. er hann ritstýrði Nýjum skóla, sem einu sinni var ungliðablað Sjálfstæðisflokksins og dreift í framhaldsskóla landsins.

Nei, ætli það.

Af líkamsmeiðingum og eignatjóni

Mér er illa við athæfi sem enda með líkamsmeiðingum og eignatjóni.

Skríll sem veldur slíku telst varla húsum hæfur.

Það er sjálfsögð krafa að sá skríll bæti meiðingarnar og tjónið.

Fyrir ári átti ég nettó eign í húsinu mínu.

Í dag er hún líklega horfin og jafnvel komin í mínus – verðtryggingarhækkun á lánunum samfara hruni fasteignamarkaðar hefur haft þau áhrif.

Fyrir ári átti ég einhverja hýru í séreignarlífeyrissparnaði. Á árinu var greitt inn á þennan sparnað af sjálfum mér og vinnuveitanda mínum. Í dag á ég u.þ.b. jafnháa upphæð og í byrjun síðasta árs. Viðbótargreiðslur heils ár einfaldlega hurfu.

Fyrir ári var ég á góðri leið með að eignast bílinn minn. Hann var og er á 50/50 íslenskukrónu og myntkörfu láni. Í dag skulda ég meira í honum en ég gerði fyrir ári þrátt fyrir síhækkandi mánaðargreiðslur.

Fyrir ári var ég nokkuð hress.

Í dag finn ég fyrir reglulegum líkamlegum kvillum eins og vöðvabólgum og ég vona svo sannarlega að þessi brjóstsviði sé bara út af magasýrum!

Svei mér þá ef ég er ekki orðinn viðkvæmari fyrir umgangspestum.

Sef líklega ekki nóg!

Á síðastliðnu ári breytti ég lítið út frá vananum m.v. árin þar á undan. Mætti í vinnuna, elskaði konuna, þótti vænt um börnin mín og fór út með hundana. Dýrustu einstöku útgjöld síðasta árs voru haustafborganirnar af námslánunum og þegar headpakkningin fór í bílnum.

Já, mér er sannarlega illa við athæfi sem enda með líkamsmeiðingum og eignatjóni.

Skríll sem veldur slíku telst varla húsum hæfur.

Það er sjálfsögð krafa að sá skríll bæti meiðingarnar og tjónið.

Að minnsta kosti meiði og skemmi ekki meir!

"Þetta var pólítísk aðgerð"

Í síðustu færslu setti ég fram nokkrar athugasemdir og spurningar við framgöngu mótmælenda á gamlársdag. Einn mótmælenda, að vísu undir nafnleynd og einungis með tengingu á vefritið Nei, svarar mér nokkuð ítarlega í kommentakerfinu og í nafni lýðræðislegrar umræðu endurbirti ég það hér í meginmáli, þó ekki taki ég undir allar þær skýringar sem þar koma fram:

"Ef mótmælendur hefðu getað brotið sér leið inní salinn þar sem foringjarnir sátu, hvað hefði gerst þar? Hefðu þeir bara stoppað, sest niður og sungið nallann aftur, eða hefðu þeir ráðist að valdstjórninni í adrenalínrússi?"

Ef mótmælendur ætluðu sér að meiða ráðamenn, þá væru næg tækifæri til þess annars staðar.

"Hefðu þessir sömu mótmælendur brætt og brennt kappla RÚV hefðu þeir verið við þessa útsendingu? Var þetta meira ásættanlegt af því að hér var “baugsmiðill” á ferð? Var þetta kannski á einhvern hátt gott á Jón Ásgeir?"

Án þess að ég geti talað fyrir alla: Já, já, já. Tilgangur mótmælanna var að trufla/stöðva útsendingu. Það að bræða kaplanna þjónaði þeim tilgangi.

"Þarna þurfti tæknifólk við vinnu sína að slást við mótmælendur til að vernda vinnuna sína! Skaut það ekki skökku við? Ekki var Stöð 2 að reyna stöðva mótmælin – kryddsíldin stefndi í að verða markeruð af mótmælunum á mjög athyglisverðan hátt."

Fyrir það fyrsta er þetta rangfærsla, ekki var reynt að ráðast á tækin. En þar fyrir utan: Fólk á ekki að vernda vinnutæki sín, það er í verkahring lögreglunnar. Fólk er ekki vinnan sín. Tækin þeirra eru ekki börnin þeirra. Fólk í vinnu ætti einfaldlega að halda sig til hlés, það fær samt borgað. Mér þykir leitt að þessi tæknimaður hafi verið kýldur, en eins og sést greiðlega á fréttamyndum Stöðvar 2, þrátt fyrir ógeðfelldan áróður Ara Edwalds útrásarvíkings og Loga Bergmanns þræls hans, þá voru mótmælendur eingöngu að reyna troða sér inn. Maður sér eingöngu ýtingar á þessum myndum. Kannski fékk Jóhann olnbogann í augað frá einhverjum vini sínum, því starfsfólk hótelsins og tæknimenn virtust ganga mun harðar fram en mótmælendur.

"En með því að skjóta sendiboðann – þ.e. að takast að stöðva útsendinguna – skutu mótmælendurnir sjálfa sig í lappirnar."

Ég er sammála þér þar. Þetta hefði verið betra án þess að stöðva útsendingu. Ef lögreglan hefði ekki gasað okkur í burtu hefðum við getað haldið því áfram. En fyrst þeir gerðu það, var jafngott að stöðva útsendinguna alveg.

"Hver var í forsvari fyrir mótmælendahópinn? Var yfirhöfuð eitthvað hægt að tala við þennan hóp?"

Enginn svo ég viti. Hvað meinarðu "tala við þennan hóp"? Þetta var sneiðmynd af þjóðinni, þarna var fólk á öllum aldri. Ég sat við hliðina á örugglega sextugri konu. Þarna var fjölskyldufólk sem skildi börnin eftir heima til að mótmæla ráðamönnum. Þarna var fjölskyldufólk með börnin með sér að styðja aðgerðirnar úr fjarlægð. Það hafa verið næg tækifæri til að tala við þennan hóp en það eina sem við höfum fengið er hroki, skítkast og þagnarveggur.

"Voru þetta bara skrílslæti dulin sem mótmæli? Hasar hasarsins vegna?"

Nei. Þetta var pólítísk aðgerð. Athugum hverjir voru þarna. Valgerður Sverridóttir, sem gaf vinum sínum banka. Ingibjörg Sólrún, sem býr til 1.5 milljarðs kostnaðarlið, "varnarmál", sker hann niður um þriðjung og kallar milljarðinn sem stendur eftir góðan niðurskurð. Klykkir svo út með að ráða vinkonu sína sendiherra. Geir. Nema hvað hann komst ekki inn, því honum seinkaði við að segja okkur í áramótaávarpi sínu að það hafi verið mikil veðursæld síðastliðið sumar.Guðjón og Steingrímur. Lyddur sem vilja taka þátt í "lýðræðislegum umræðum", innilokaðir í herbergi, drekkandi bjór í boði Rio Tinto Alcan. Rio Tinto Alcan ku vera spilltasta fyrirtæki í heimi, og er ábyrgt fyrir Kárahnjúkum sem var að mati erlendra sérfræðinga það sem hleypti bólunni af stað.Þetta fólk á að skammast sín, það á allt að segja af sér, það á ekki að voga sér að berast á í einhverjum montþætti sem eiga að heita "lýðræðislegar umræður". Þetta er ekki lýðræði, þetta er skrum.

Mótmæli eða skrílslæti?

Mótmælin á gamlársdag voru athyglisverð. Ef punkturinn var að trufla og á endanum stöðva útsendinguna þá voru þau vel heppnuð. Ef punkturinn var að koma ákveðnum skilaboðum á framfæri þá voru mótmælin misheppnuð. Skilaboð mótmælendanna fóru a.m.k. fram hjá mér.
Að maður sé að blogga um þennan viðburð 2 dögum síðar er óneitanlega ákveðin “sökksess” hjá mótmælendunum. Engu að síður eru hér nokkrar vangaveltur:

• Ef mótmælendur hefðu getað brotið sér leið inní salinn þar sem foringjarnir sátu, hvað hefði gerst þar? Hefðu þeir bara stoppað, sest niður og sungið nallann aftur, eða hefðu þeir ráðist að valdstjórninni í adrenalínrússi?
• Hefðu þessir sömu mótmælendur brætt og brennt kappla RÚV hefðu þeir verið við þessa útsendingu? Var þetta meira ásættanlegt af því að hér var “baugsmiðill” á ferð? Var þetta kannski á einhvern hátt gott á Jón Ásgeir?
• Þarna þurfti tæknifólk við vinnu sína að slást við mótmælendur til að vernda vinnuna sína! Skaut það ekki skökku við? Ekki var Stöð 2 að reyna stöðva mótmælin – kryddsíldin stefndi í að verða markeruð af mótmælunum á mjög athyglisverðan hátt. En með því að skjóta sendiboðann – þ.e. að takast að stöðva útsendinguna – skutu mótmælendurnir sjálfa sig í lappirnar.
• Hver var í forsvari fyrir mótmælendahópinn? Var yfirhöfuð eitthvað hægt að tala við þennan hóp?
• Voru þetta bara skrílslæti dulin sem mótmæli? Hasar hasarsins vegna?

Gleðilegt ár, sérstaklega Slóvakía!

Um leið og ég óska landsmönnum öllum til sjávar og sveita, út um borg og bí, hérlendis sem erlendis gleðilegs árs og gæfu góðrar, vil ég sérstaklega óska íbúum Slóvakíu til hamingju með daginn.

Í dag verður Slóvakía formlega 16 meðlimur Evru-svæðisins og evran verður þeirra gjaldmiðill - einungis rúmum fjórum árum eftir að Slóvakía hlaut aðild að Evrópusambandinu.

Hér má sjá fréttatilkynningu Seðlabanka Evrópu í tilefni dagsins. Sem góðum embættismönnum sæmir er ekkert verið að missa sig í tilfinningasemi heldur taka þeir Joe Friday úr Dragnet sér til fyrirmyndar "Just the facts!":

Following the adoption of the euro by Slovakia, Národná banka Slovenska becomes a full member of the Eurosystem, the central banking system of the euro area, which comprises the ECB and, as of today, the 16 national central banks (NCBs) of the EU Member States that have adopted the euro. In accordance with the Protocol on the Statute of the European System of Central Banks and of the European Central Bank, Národná banka Slovenska has paid up the remainder of its contribution to the capital of the ECB and transferred its contribution to the foreign reserve assets of the ECB.

The integration of Slovak monetary financial institutions (MFIs) into the euro area banking system on 1 January 2009 was already taken into account in the publication of the euro area liquidity needs and in the benchmark allotment on 29 and 30 December 2008. Slovak counterparties in the Eurosystem will be able to participate in the Eurosystem’s open market operations announced after 1 January 2009.

Hér má ennfremur sjá frétt sem birt er á Time.com í dag í tilefni tíu ára afmælis evrunnar sem er einnig haldið hátíðlegt í dag. Staða gjaldmiðilsins metin óvenju sterk og verkefnið sem slíkt vel heppnað. Þeir hafa víst ekki haft samband við þá betur upplýstu hér á Íslandi sem eru sí og æ að spá því að myntsamtarfið liðist í sundur innan skamms, alveg rétt strax, bíðiði bara!

Heimsendaspámenn nútímans.

Í greininni segir m.a. eftirfarandi:

Before the euro, a financial crisis in Europe went hand-in-hand with currency woes: a run on weaker currencies, heavy intervention by central banks and finally a collapse of the parity system. "I've lived through currency devaluations, and they are fraught with anxieties," says Hans Martens, chief executive of the European Policy Centre. "But the way the euro coped with the financial crisis was absolutely great. You have a big island of stability, with small nations protected when the big waves became rough."

The euro's tenth anniversary will see the euro zone take on a 16th member, Slovakia. A further eight other central and eastern European countries have set themselves the goal of joining within the next six years, including Poland, whose political establishment dropped its longtime opposition after a recent run on the Polish zloty. The euro has found some other unexpected converts, too, thanks to the financial crisis. The Danes voted against joining the euro zone in 2000, but they are set to hold another referendum in March. Iceland — not even an E.U. member — is pondering "unilateral euroization" after seeing its krona plunge nearly 80% against the euro between September and October.

And the biggest prize of all, Britain, is said to be warming to the euro.

Það má hins vegar velta því fyrir sér hvort Time sé raunverulegur fréttamiðill. Hugsanlega eru þetta bara einhverjir trúboðar!

PS: Bendi jafnframt á þennan pistil Oliver Kamm á Times Online. Niðurlag greinar hans á allt eins við um Ísland eins og Bretland:

It used to be argued that the greater importance of the financial services sector to the UK economy made euro membership unsuitable for us. Surely no one can now maintain that a common European approach to banking supervision and capital adequacy is a threat. The weaknesses of the UK financial system are glaring and need to be remedied. If the UK were in the euro, then it could advance effective European regulation, while opposing impractical schemes that would simply distort markets.

The idea that the UK economy has characteristics that are distinctive from those of Europe has been undermined. The greater importance of our housing sector is a crippling weakness, not an idiosyncrasy. The peculiarly destructive cycle of boom and bust in the UK is a product of specific policy errors. Joining the euro will not work miracles, but it would make easier the task of repair.